O gün çok telaşlı bir gündü. Haftanın ortası olmuş ve yorgunluk başlamıştı. Koşuşturma ve gerginlik bütün komutanların yüzünden okunabiliyordu. Evraklar, binalar ve kişiler tekrar tekrar kontrol ediliyor ve yeniden düzenleniyordu. Mustafa bu denetimin diğerlerinden neden farklı olduğunu sorduğunda ise takım subayı gelecek olan tugay komutanının çok titiz olduğunu ve her türlü detayı incelediğini söyledi. Özellikle…
“Bu bir uyarı mesajıydı. Arkası mutlaka gelecektir.” dedi. “Acaba bir saldırıya kurban olarak mı kayıtlara geçeceğim.” diye düşündü. Şimdiye kadar suikast kurbanı olan çok fazla subay hatta general olmamıştı. Fakat tetikçinin de bir subay olması güvenliğin rahatça kırılması demekti. Artık çok dikkatli olmak zorundaydı. Attığı her adıma, her imzaya, her harekete daha dikkat eder olmuştu….
Orkun’un en çok merak ettiği şey de buydu aslında. Bir kişi hakkındaki bütün bilgileri en ince ayrıntısına kadar nasıl alabiliyordu. Hatta çok fazla dinleyici kitlesi olmayan radyoya kaynak gösterilecek kadar doğru bilgiler veriyordu. Betül’de Orkun’un gözlerindeki merakı gördükçe artık daha fazla saklayamayacağını anlamış ve daha önce Orkun’un hiç duymadığı bir siteye girmişti. Orkun şaşkındı. Böyle…
Kapıda duran esmer adam Zilan’ı kolundan tuttuğu gibi sürükleyerek dışarı çıkardı. Diğer koluna da kapıda bekleyen diğer kişi girdi ve elebaşına doğru götürdüler. Elebaşının olduğu yer oldukça geniş ve karanlık görünüyordu. Yanında bulunan iki kadın ise neredeyse yarı çıplak bir şekildeydi. Elebaşı “Gel” dedi. “Yaklaş”. O anda Zilan’ı tutan adamlar Zilan’ı ileriye doğru itti. Zilan…