Bölüm -11

Orkun’un kalbi o kadar çok hızlı çarpıyordu ki her an bayılabilirdi. “Radyo Doğa’dan arıyorum.” dedi karşıdaki ses. Büyük ihtimal ilk karşısına çıkan o kadın olmalıydı arayan. “Evet?” dedi Orkun. “Dinliyorum.” Bayan gülümsedi. “Sanki ne için aradığımı bilmiyorsun” der gibiydi. “Müdürümüz diğer ortaklarıyla görüşmüş en kısa zamanda işe başlayabilirsiniz.” dedi. Orkun bir elini yumruk yaparak hafifçe eğildi ve ses çıkarmadan bağırdı. “Evet.” Aynı zamanda da hoplamıştı.

Ertesi gün pansiyondan o kadar çok neşeli çıkmıştı ki resmen radyoya koşar adımlarla ilerliyordu. Radyoya girdiğinde yine aynı bayan karşıladı. Çok sıcak bir ortamda çalışacağı kesindi. Bütün arkadaşları güler yüzlüydü ve yardımsever görünüyorlardı.

Bayan, Orkun’u Betül isminde bir Dj’in yanına götürdü. “Artık birliktesiniz.” dedi. “Programlara birlikte devam edeceksiniz ve işi öğrendikten sonra yeni bir programa başlayacaksınız” dedi.  Betül her ne kadar diğer arkadaşına göre soğuk davransa da Orkun daha sıcak olduğunu tahmin edebiliyordu. Program gayet basit bir formattaydı. Güncel konular üzerinden insanların hayatlarını anlatıyor, bazen de çözülmeyen cinayetlere kurban gitmiş kişileri ve olayları inceliyordu.

Betül birkaç metin gösterdi. İncelemesini istedi. Hatta iki saat sonra gireceği yayında anlatacağı metni uzattı. Metinde eskiden gazeteci olan ve Ermeniler üzerine oldukça derin araştırmalar yapmış bir profesör anlatılıyordu. Profesörün açıklamalarını Orkun’da hatırlıyordu. Günlerce tartışılmıştı. Metni incelemeye başladığında hayretler içerisinde kaldı. Belki de çoğu insanın bilmediği bir çok detaya değinilmişti. Orkun bu kadar detaya ulaşabilme becerisine çok şaşırmıştı açıkçası.

“Yarının konusu belli mi?” diye sordu Betül’e. Betül;”Aslında belli elimde bir taslak var fakat eğer istersen gelişinin şerefine kişiyi değiştirebiliriz.” dedi. Orkun omuzlarını kaldırıp dudağını bükerek fark etmez şeklinde cevap verdi. Betül, “O zaman taslağı ilerletelim sonrakini sen seç.” dedi.

Orkun taslağı okuyup cümleleri düzenledi. Aslında kişi hakkında çok fazla bir şey bilmiyordu ama taslak güzel detaylandırılmıştı. En özel bilgilere kadar inilmişti. Bir gazetecinin bu kadar detaya nasıl inebildiğini çok merak ediyor fakat soramıyordu.

Ertesi gün Betül yayına girdi. Orkun taslağı düzenlemiş ve merak uyandırıcı güzel bir metin haline getirmişti. Betül ara ara dinlenerek metni okumaya başladı. Orkun bir yandan yayını dinlerken bir yandan da kendi hazırladığı metni okumasının ne garip olduğunu düşünüyordu.

Yayından sonra Betül ile Orkun çay makinesinden çay alarak ilk birlikte yaptıkları yayını kutladılar. Betül gülümseyerek Orkun’a “Haydi ünlü bir isim söyle son zamanlarda aklında yer etmiş.” dedi. Orkun biraz düşündükten sonra yurtiçi ve yurt dışında büyük yatırımlar yapmış fakat çapkınları ile başı beladan kurtulmayan bir iş adamının ismini verdi. Son birkaç gündür gazeteler ve televizyonlar onun çapkınlarından bahsediyordu.

“Tamam, çok güzel” dedi Betül ve Orkun için sorgulama zamanı başladı. Orkun ise beklenen soruyu sordu. “Betül, sen bu kadar detayı nereden buluyorsun? Ben nasıl ulaşabilirim bunlara?”dedi. Betül kahkahalarla güldü. Bu soruyu beklediği belliydi. “Önce internet.” dedi. “Hatta sadece internet.” dedi. “Sen taslak için bütün bilgileri oluştur. İnce detaylar için yarın sabah birlikte çalışırız.” dedi.

Mesai bitiminden sonra radyodaki arkadaşları hep birlikte bir kahve içmek, Orkun’la daha yakından tanışmak için Starbucks’a gittiler.  Orkun’un yıllarda özlemini duyduğu sevilme ve kabullenme hissi orada tatmin olma başlamıştı. Önce Orkun hayatından bahsetti, daha sonra da diğerleri teker teker kısa özetler geçtiler.

Orkun pansiyona döndüğünde gerçekten çok mutluydu ve mutluluğu yüzünden okunuyordu. Resepsiyondaki ihtiyar bile bunun farkına varmış olacak ki “Güzel günler, güzel anılardır.” demişti. Yatağına uzandı, gözlerini tavana dikti. Hala gülümser bir halde geçmişini ve şu anı düşündü. Geleceğini hayal etti.

Sabah işe giderken daha mutluydu. İş yerine vardığında artık burayı benimsediğini fark etti. Betül’e taslağını gösterdiğinde ilk tepkisi “İnce detaylar eksik” olmuştu. Daha sonra ekledi.” İlk çalışma için harika”. Şimdi ince detayları ekleme zamanıydı. Bilgisayarı açtı ve Orkun’un yüzüne bakarak gülümsedi. “İşte büyük ama küçük sırrımız.” dedi.