Evliya Çelebi’nin 400. Doğum Günü

Artık İstanbul’un, taşı toprağı altın denilen şehrin göbeğindeydi. Fakat ne kalacak bir yeri ne de bir işi vardı. Bütün bu yokluğun yanında tek varlığı kirli geçmişiydi. Üstü başı perişan bu çocuğa kim iş verirdi ki. Belki camilerde dilenebilir topladığı birkaç para ile karnını doyurduktan sonra sokaklarda yatabilirdi. Birkaç ilçeyi dolandıktan sonra Fatih diye bir semte…

Yemekten sonra birliğine döndüğünde Mustafa çok sevinçliydi. İlk defa bir komutan ile yemek yemiş ve güzel bir gün geçirmişti. Zaten kalan günler giderek azalıyor ve Mustafa yerinde duramaz hale geliyordu. Sanki zaman geçmek bilmezmişçesine bu seferde yavaş yavaş geçiyordu. Bir keresinde telefonda annesi ile konuşurken “Sanki bir gün 30 saat anne” dediğinde özlem çekmenin anlamını…